string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(41) "https://schrijf.be/nl/blog/tuiten-van-lof"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(41) "https://schrijf.be/nl/blog/tuiten-van-lof"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Tuiten van lof
Weet u wat tuiting betekent? Geen schande als het antwoord 'neen' is. Want - mocht het een referentie zijn - ik wist het ook niet. Vandaar mijn gefronste wenkbrauwen toen Marcel mijn lof-uiting veranderde in lof-tuiting. Mijn eerste reactie? Een typfout, maar ik had beter moeten weten.
Middeleeuwse erfenis
Tuiting, dus. De verklaring daarvoor katapulteert me terug naar de twaalfde eeuw, toen er nog Middelnederlands werd gesproken. Toen hadden ze het over loftuten. Een samenstelling van lof ... en tuiten: bazuinen of trompetten.
De loftrompet
Loftuten evolueerde geleidelijk naar een modern zelfstandig naamwoord: een tuiting van lof ... of loftuiting. Dat is trouwens meer dan zo maar een schouderklopje. Van Dale verklaart het als een uitbundig compliment ... Kan ook moeilijk anders met al dat getrompetter.