No pun intended

Deze blogpost gaat volledig in tegen mijn en collega-Schrijfbe'er Fabians winkel. Wij staan hier namelijk bekend als woordspelers van de ergste soort. Tijdens de lunchpauze is geen uitdrukking veilig voor onze moppendrang. In elk woord schuilt een vervorming of grolletje. 

Maar Fabian en ik zijn niet zo onschuldig als we dachten. Voor mensen met 'paranomasiafobie' zijn wij zelfs ware kwelduivels ... 

Parano... watte?

'Paranomasiafobie' is de angst voor woordspelingen. Vooral copywriters en mensen uit de reclamewereld worstelen met deze diepgewortelde vrees. In The Advertising Concept Book worden er enkele alinea's aan het ziektebeeld besteed. De auteurs waarschuwen ons voor overdadig gebruik van witzen. En behoeden ons zelfs in het algemeen voor het gebruik ervan:

"Puns are like candy – nice and sweet at first, but eventually they'll rot your teeth."

Stick to your point! 

Wijk dus niet te ver af van de boodschap die u wilt overbrengen. Frivoliteiten en mopjes brengen uw lezer in verwarring, drijven hem tot ergernis, of erger nog ... u bent hem voorgoed kwijt. Onthoud dus dat ook uw lezer af en toe aan paranomasiafobie lijdt.

Net als Schrijfbe'er Liesa die hieraan haar prachtige nieuwsbrief wijdde. Ik trek alvast mijn conclusies (en sidder en beef voor de zeis van onze kwaliteitsbewakers). Ik smoor mijn spitsvondigheden vanaf nu in de kiem. Alleen onder collega's kan ik het niet altijd laten. Duik maar eens onder in deze vermakelijke conversatie!