string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/leidraad-ergernis"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/leidraad-ergernis"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Leidraad-ergernis
Er zijn zo van die woorden waarover ik keer op keer struikel. Omdat ze raar zijn, niet logisch. En dat veroorzaakt verwarring. Een van die woorden is 'leidraad'. Het probleem begint al bij de uitspraak van het woord. Zeg je 'lei-draad' of 'leid-raad'. Ik vind ze beide niet goed klinken. En dat érgert mij. Ga ik op mijn taalgevoel af? Dan zou ik zeggen: leid-draad (met een extra d!). Een samenstelling van leid en draad. Want het gaat toch over een draad die je leidt, die je wegwijs maakt?
Taalunie brengt redding
Ik heb het voor alle zekerheid even opgezocht. En inderdaad, de website van de Taalunie bevestigt mijn redenering. Bij samenstellingen met vormen van werkwoorden als leiden, glijden, rijden, snijden + zelfstandig naamwoord, valt de slot-d van het werkwoord weg. Daarom dus: leidraad met één d. Net zoals leiband in plaats van leidband. En zo zijn er nog. Denk maar aan glijbaan, rijbewijs, snijplank, ... Nu ik weet waaróm dat woord geen dubbele 'd' heeft, is de ergernis bijna helemaal verdwenen!