string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(34) "https://schrijf.be/nl/blog/wiiiiii"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(34) "https://schrijf.be/nl/blog/wiiiiii"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Wiiiiii!!!!!
Aankoopticketjes. Wie leest die nu? Wel, ik! Het boeit mij ontzettend wat winkels mij op die manier willen vertellen. Wat opvalt? De overvloed aan uitroeptekens. Zoals bij deze:
Oh! Het JBC-team heet mij van harte welkom! En alsof dat nog niet genoeg is, zijn ze ook nog eens open met Pinksteren! Ik zie daarbij een winkeljuffrouw met wijd opengesperde ogen die dolenthousiast schreeuwt dat 27 mei een topdag wordt. Net voor ze van de toonbank springt met een welgemikt "Wiiiiiiii!", gooit ze de inhoud van de kassa in de lucht als confetti. Dat is het effect van die zes uitroeptekens. Want, is dat nu echt nodig? Nee toch.
Maar het wordt nog straffer. Dit ticketje kreeg ik een tijdje geleden in een Brusselse winkel:
Voelt u de communautaire spanning ook hangen? Want de Franstalige bezoekers krijgen vijf uitroeptekens, en ik maar vier! Om relletjes te vermijden lijkt het mij daarom beter om ons vanaf nu tot één uitroepteken te beperken.