string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(41) "https://schrijf.be/nl/blog/vol-van-vulpen"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(41) "https://schrijf.be/nl/blog/vol-van-vulpen"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Vol van vulpen
Weet u wat ik vorige week plots terugvond? Mijn oude vulpen. Een statig, donkergroen exemplaar, met in sierlijke letters mijn naam erin gegraveerd. Oprecht ontroerd was ik. Want mijn vulpen en ik, wij waren vroeger onafscheidelijk. Samen penden we talloze examens, stiekeme briefjes, en natuurlijk ellenlange opstellen.
Vuilpen
Nu ja, echt handig is zo'n vulpen niet altijd. Als je ze moet vullen bijvoorbeeld. Ik zie me nog zitten op mijn schoolbankje: een kliederboel op mijn blad, en meer inkt op mijn handen dan in de pen zelf. Maar ach, het gevoel van zo'n pen die zachtjes over het papier glijdt ... ik word er lyrisch van.
Veerpen
In een puberale opwelling heb ik me zelfs ooit aan een veer gewaagd. U weet wel, zo'n pluim waarmee getroubleerde poëten in films lustig in een inktpot roeren. Maar je kreeg er nooit meer dan drie woorden per keer uit. En toen - door een onhandig manoeuvre - de inhoud van mijn inktpot plots op de grond lag, was het uit met de pret.
Geen pen
Wat een verschil met hoe ik nu schrijf. Ik tokkel mijn teksten gewoon op de computer. Netjes, dat wel. Maar een vulpen ... die heeft toch iets. Eens kijken of onze klanten handgeschreven teksten appreciëren? :-)