string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(31) "https://schrijf.be/nl/blog/tram"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(31) "https://schrijf.be/nl/blog/tram"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Tramtram
Wie af en toe het openbaar vervoer neemt, kan erover meespreken. Hoffelijkheid is er soms ver te zoeken. En daaraan willen ze iets doen in Antwerpen. Stadsdichter Bernard Dewulf vraagt met een gedicht respect op bus en tram. En daarbij liet hij zich inspireren door avant-gardist Paul Van Ostaijen.
Tramtram
Dag meisje met het ijsje aan het raam.
Dag beentjes van het meisje in de tram.
Dag bengeling. En tingeling.
Dag Marokkaan, dag indiaan, dag onderdaan.
Dag mevrouw getrouwd met uw sakosj.
Dag meneer in de weer met uw moustache.
Dag gast, ik zie u groeien aan uw rugtas.
Dag Turk. Dag snurker uit de late nacht.
Dag Chinees, dag Kongolees, dag Kees.
Dag Jood, dag tingeling, dag rode muts,
dag kleine duts in de te grote koets.
Dag blinde en dag hond, dag blind verbond.
Dag hanger in de lus, dag musje in de hoek,
dag denker aan het venster,
dag oortjes in de oren van de stille zanger.
Dag reizigers allemaal. Dag elk verhaal.
Dag alle taal. Dag alle reizelingen
in de bedding van de stad. Dag dag dag.
Dagelijks klinkt in ons heelal de tingeling.
Geen betere plek voor dit gedicht dan op ... de tram zelf natuurlijk!
