Mooiewoordenverzamelaar

Ik ben een verzamelaar. Waar anderen postzegels, schrijfmachines of memorabilia uit hun jeugd verzamelen, doe ik dat met woorden, mooie woorden. Woorden die huppelen, schrijden of stappen. Woorden die dansen, zingen en doen dromen.

Kolderklanken

De zoon van Toon Hermans bracht een cd met zijn kolderliedjes uit. "Mijn vader was een verzamelaar van klanken", zei hij in een interview. Aha, dacht ik. Ook Toon wist het: er is niets heerlijker dan woorden in je mond die je duimen en vingers doen aflikken.

Poëtische proletariërs

Het hoeven niet eens voorname douairières te zijn. Prozaïsche woorden brengen me het meest in vervoering.  En je vindt ze gewoon op straat: fluisterklinkers, bijvoorbeeld. Hoor je ze al, de roddeltantes van de stad? Of: kinderkopjes. Ik houd mijn hart vast, als ik dames met hoge hakken erover zie strompelen.

Stemmingmakers

Woorden beïnvloeden mijn humeur. Zo word ik helemaal vrolijk van een tuimelraam of een donderbus. En een straatmadelief doet me denken aan die hoogdagen in het jonge gras ... toen ik bloemenkransjes vlocht voor mama. Maar ik krijg de kriebels van een doorzonwoning. Die is me te transparant.

Tante Wie?

Een tanteagaathregeling vind ik dan weer een Hollandse slimmigheidje waarvan niemand wijzer wordt. Tenzij je zelf een tante Agaath in de familie hebt. En je weet wat haar troeven of onhebbelijkheden zijn, als ze aan het regelen gaat.

Oma's juwelen

Hazenpeper, jakobsladder, hemelbestormer: je mag ze alleen bij bijzondere gelegenheden uit hun vloeipapier halen. Zo jammer. Maar kostbaarheden moet je nu eenmaal tegen banaliteit beschermen.

Hart- en voetenverwarming

Nog  een laatste - van eigen makelij. Een slaapkameraadje. Een knuffelzachte oplossing voor wie alleengaand is. Of van apart samen houdt. Het is een knus woord. Èn het houdt je voeten warm in de winter. Meer moet dat niet zijn voor een woordenverzamelaar.