string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/max-en-de-maximonsters"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/max-en-de-maximonsters"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Max en de maximonsters
Zondagnamiddag in de bioscoop: ik, onderuitgezakt in een comfortabele zetel, mijn verstand op nul, mijn ogen al halfdicht. Mijn jongste dochter heeft me meegetroond naar 'Where the wild things are', een film geregisseerd door Spike Jonze. Ik heb geen idee waarover de film gaat, maar ben al lang blij met het vooruitzicht op een luie zondagnamiddag om mijn kater te verzachten.
Boekenflashback
De film begint, over een jongetje dat ruzie heeft met zijn mama. Een jongetje van negen, met veel fantasie. Hee, ik ken dat verhaal! Dat jongetje is Max, van 'Max en de maximonsters', een van mijn favoriete kinderboeken, verteld en getekend door Maurice Sendak. Hoewel het boek maar tien zinnen lang is, wordt het beschouwd als een klassieker van formaat. Ook hier ten huize van. Ik las het duizenden keer voor aan mijn kinderen. En leefde elke keer mee met het eenzame jongetje Max en de ontroerende naïviteit van de maximonsters.
Beter dan het boek?
Wat een verrassing, deze prachtige film. Mijn kater ben ik helemaal vergeten. Ik verlaat de cinemazaal met tranen in mijn ogen, tussen een hoop joelende kinderen en een dochter die me meewarig aankijkt. Maar mijn zondag kan niet meer stuk. Leve koning Max! Leve de maximonsters!