string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(38) "https://schrijf.be/nl/blog/jus-dorange"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(38) "https://schrijf.be/nl/blog/jus-dorange"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Jus d'orange
Ik heb geleerd me over de dingen te verwonderen, in plaats van me erover te ergeren. Ik spring dus niet gauw meer op mijn taalpaard. Tot deze week. In de krant las ik dat de stad Brugge start met een cursus Regionaal Taalgebruik, zeg maar dialect, voor anderstaligen. Tis nie woar hé, schoot het door mijn hoofd. Het is waar. De bedoeling is nobel: de communicatie tussen mensen verbeteren. Voor de rest is het hele plan te zot voor woorden. Mia Doornaert maakt intussen brandhout van het idee met een knapperend opiniestuk in De Standaard.
Meskesvelo
Hebben anderstaligen zo'n dialectcursus wel nodig? Ik denk het niet. Toen mijn Estse leerlinge hier vorig jaar was, wist ze niet wat een damesfiets was, maar een meskesvelo kende ze wel. En ze vroeg een pienijs, als ze een punaise nodig had. Ik bestreed het dialect onmiddellijk te vuur en te zwaard. Want wat te voet is gekomen, gaat niet te paard weer weg. Vorige week sabelde ik nog en passant het woord efkes neer. Nu dreigt een cursus Regionaal Taalgebruik roet in het eten te gooien.
Vruchtensap
Anderstaligen hebben het toch al moeilijk genoeg met het Nederlands, niet? Mijn leerlinge volgde vorige maand een cursus Nederlands voor anderstaligen. Naast de studie, was er gelukkig ook tijd over voor een uitstapje naar Folkwoods, een folkfestival in Eindhoven (NL). Het was een warme, dorstige dag. Dus liep ze naar de dranktent en bestelde daar een fruitsap.
"Wát wil je?" vroeg de kelner.
"Ik wou graag een vruchtensapje, alsjeblieft." De man bleef haar met grote ogen aankijken. Ze wees dan maar hulpeloos naar een flesje dat wat verder op de toogbank stond.
"Oh, je wilt een appelsudderans ..."
Mooi
"Nou, wat vond je van de Hollanders?" vroeg ik haar toen ze terug was.
"Ik vind de Vlamingen veel mooier", antwoordde ze droogjes.
Echt, een meid naar mijn hart!