string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/folteren-met-taal"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/folteren-met-taal"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Folteren met taal
Mijn oudste zoon van acht houdt van schieten, bonken en knallen. Het is de godganse dag oorlog in het hoofd van dat jong. Alles wat dodelijk, groot en sterk genoeg is om steden te vernietigen, is cool. Robots met laserwapens en superhelden in gevechtsvliegtuigen veroveren onze huiskamer met oorverdovend lawaai. Om mijn Atilla, de Hun te temmen, vraag ik hem even te stoppen met die gewelddadige spelletjes. Even een wapenstilstand, alsjeblief. "Oké, mam!" (Acht zijn is stoer, dus zeg je mam en niet meer mama.)
Knuffelharde spelletjes
Even later loop ik de living in en tref ik mijn oudste met de teddybeer van de jongste in de handen. Zijn broer kijkt ernaar - glunderend en met idolatrie in de ogen. Maar voor ik denken kan: "Ach, wat lief!" legt mijn zoon de beer op de grond en trapt hij hem met een noodknal door de kamer. Het onfortuinlijke beestje landt verweesd en verfomfaaid in een verre hoek.
"Kijk mam!" roept mijn enthousiaste Zidane, "... voetbeer!"
Ik weet niet of u hem later in de kranten ontmoet, mijn oudste - in de rubriek afgehakte armen en benen, of zo. Een ding weet ik wel: met zijn taalgevoel zit het goed.