Digitale Shakespeare

I shall not speak in detail about myself ...

Ik ben ontroerd. Tussen de dagelijkse portie spam, berichten uit Viagra-land en casinoverhalen, vind ik eindelijk ... poëzie in mijn mailbox. Poëzie met grote P. Want nog voor ik de mail open, weet ik, neen, voel ik dat ik een liefdesgedicht te lezen krijg. Een sonnet van Shakespeariaanse allure, met verzen en jamben die de eeuwigheid trotseren. Ik koester het moment en klik.

Ontroerende e-poëzie

I am not assured in the true relations while people do not learn each other more close.

Voorwaar. Hier klinkt de hartenkreet van een zuivere ziel. De auteur van deze e-poetry draagt bedroefd zijn eenzame lot. En gaat gebukt onder de onechte relaties die mensen met elkaar aangaan. Willen mensen eigenlijk wel écht contact hebben met elkaar?

I shall not speak in a detail about myself, whether simply I wish receive the answer from you concerning that we can learn each other more close. Now I want only one that you have answered me.

En luider klinkt de smeekbede. Antwoord toch, oh liefste, en vul deze grote leegte.

From Russia with love

Goed. De woorden klinken wat krom. Maar ik voel potentieel. Veel potentieel. Een klassieker in de maak. Net zo onsterfelijk als Romeo en Juliet. Het ps'je is de anticlimax: I send you my photo and I hope it is pleasant to you.

Zucht.

Geen dichter, dus. Wel een vertaalmachine. Ergens in het verre Rusland voerde Svetlana, of het bedrijf dat in Svetlana's doet, een tekstje aan Alta Vista Babel. En stuurde het resultaat lukraak naar Jan en Klein Pierken in Europa.

Sonnetten in verhakselmachine

Grote literatuur zal de brontekst niet geweest zijn. Of toch? Kan vertaalsoftware grote poëzie eigenlijk wel puntgaaf weergeven in een andere taal? Ik haal de meester van het geschreven liefdeslied erbij. Met zijn meesterwerk over de liefde. En voer Romeo en Juliet aan de hertaalgieren. Aan u het oordeel.

Maar zacht! welk licht door yonder venster breekt? Het is het oosten, en Julliet is de zon. Doe me, eerlijke zon, voor en dood de jaloerse maan, Who is reeds ziek en bleek met zorg, Dat thou haar meisjekunst veel eerlijker dan zij: Ben niet haar meisje, aangezien zij jaloers is; Haar vestal livrei is maar zieken en groen En niets maar de dwazen draagt het; dank het af. Het is mijn dame, O, is het mijn liefde! O, dat zij wist was zij! Zij spreekt nog zij zegt niets: wat van dat? Haar oogverhandelingen; Ik zal het beantwoorden. Ik ben te gewaagd, ' tis niet aan me spreekt zij: Twee van de eerlijkste sterren in al hemel, Hebbend één of andere zaken, smeken haar ogen Om in hun gebieden te fonkelen tot zij terugkeren. Wat als haar ogen er, zij in haar hoofd waren? De helderheid van haar wang schande die sterren, als daglicht doth een lamp; haar ogen in hemel Door de luchtige zo heldere gebiedstroom dat de vogels zouden zingen en het waren geen nacht zouden denken. Zie, hoe zij haar wang op haar hand leunt! O, dat ik een handschoen op die hand was, Dat zou ik die wang kunnen raken!

Voorwaar een tekst die uit Svetlana's pen had kunnen vloeien. Dus toch poëzie in mijn mailbox?