string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(56) "https://schrijf.be/nl/blog/zuid-nederlandse-hartstochten"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(56) "https://schrijf.be/nl/blog/zuid-nederlandse-hartstochten"
["image"]=>
string(62) "https://schrijf.be/images/blog/Zuid-Nederlandse-hartstocht.jpg"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Zuid-Nederlandse hartstochten
Passioneel zijn is typisch Belgisch. Toch volgens mijn tekstverwerker. Die onderstreept het woord met een nuffige groene golflijn: "Belgisch-Nederlands!". "Geen spellingsuggesties", voegt hij er nog aan toe. Mijn taalgebruik is de redding voorbij .
Toegegeven, wij hebben iets meer zuiders bloed. Dat sneller kolkt. En harten die vuriger slaan. Wij zijn leeuwen als we vechten, surrealisten als we schilderen en Brel als we zingen. Daartegenover staat een nuchtere Hollander snel als frigide kikker te kijk.
Maar hoe noemt een Nederlander zich dan - als hij in vuur en vlam staat?
Marco Borsato?