string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/verdriet-vangen"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/verdriet-vangen"
["image"]=>
string(26) "images/verdriet-vangen.jpg"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Verdriet vangen
Het is prachtig geschreven. Ruim 600 pagina’s dik. Spannend, ontroerend, zelfs grappig. Het ideale vakantieboek dus? Om de Open VLD-voorzitter te citeren: “Ja, maar ...”
In ‘Tonio’ probeert schrijver A. F. Th. van der Heijden zijn eindeloze verdriet in woorden te vangen. Hij weet dat het hem niet zal lukken, maar hij moet het proberen. Omdat hij niet anders kan. Omdat schrijven het enige is wat hij kan.
Tonio is het enige kind van de schrijver. Het verongelukte op pinksterdag 2010. Een jong leven vol ambitie, plannen, twijfels, beginnende verliefdheid en mysterie – in een seconde weggevaagd. Van der Heijden voelt zich onpeilbaar schuldig: hij heeft de dood van zijn zoon niet kunnen beletten.
Dát verdriet, die waanzinnige gedachte – dat hij verantwoordelijk is – wil Van der Heijden onderzoeken. Op papier kwakken. Niet omdat het zijn pijn verzacht, wel integendeel: hoe dieper hij zich in zijn eigen verdriet boort, hoe zwarter en vuiler hij opnieuw bovenkomt.
Levend en warm
Maar het moet. Want zijn doel, hoe triest ook, is ambitieus: de schrijver wil Tonio niet herinneren, maar in leven en warm houden met woorden: “Het betekent dat ik boven op mijn bestaande capaciteiten nieuwe technieken moet ontwikkelen – om hem niet zomaar levendig te beschrijven, maar ook om hem in heel zijn levendigheid terug te halen.” Met andere woorden: zolang hij schrijft, blijft zijn zoon over zijn schouder mee lezen.
Soms schieten woorden tekort. Meer dan 600 pagina’s in dit geval. Maar wat is het mooi om de schrijver eindeloos te zien herladen. Mikken. Missen. Opnieuw proberen.
Iedereen die van taal houdt, moet dit boek lezen.