string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/van-vlees-en-bloedmooi"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/van-vlees-en-bloedmooi"
["image"]=>
string(30) "images/vanvleesenbloedmooi.jpg"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Van vlees en bloedmooi
De eenzaamheid van de priemgetallen.
De pakkende titel doet me naar het boek grijpen. Ik heb het debuut van de jonge Italiaanse fysicus Paolo Giordano in mijn handen.
De achterflap blinkt van de lof. Een aangrijpend verhaal ... met een volmaakt beheerste schrijfstijl ... dat je in één ruk uitleest.
Waarom ben ik op mijn hoede? Copywriters zijn zoals vissers: ze overdrijven soms, maar ze liegen nooit. Ik heb de driehonderdachttien pagina's dus in zesenhalve ruk uitgelezen. Met spijt zag ik het pak bladzijden onder mijn rechterduim snel dunner worden.
Ik smul van La solitudine dei numeri primi. In de Nederlandse vertaling, want ik ken geen Italiaans. Vertalers gooien soms iets op je bord dat smaakt naar geprikte biefstuk: mals, dat wel, maar zonder bloed of pezen. Niets daarvan deze keer. Er is werk gemaakt van de hertaling en dat merk je. Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd, de vertalers van dienst, hebben met de auteur prachtig samengewerkt. Lekker zinritme, levensechte dialogen, intrigerend plot. Bravo, bravissimo!
Je wordt niet echt vrolijk van dit boek. Over het hele verhaal ligt een sluier van tristesse. Die verhult een parel van hedendaagse schrijf- en vertelkunst. Als je maar één boek per jaar leest, kies dan voor dit verhaal. Al lees je er meer dan tien, dan nog moet je ook dit boek verslinden!