string(2) "be"
array(7) { ["title"]=> string(0) "" ["type"]=> string(7) "website" ["url"]=> string(61) "https://schrijf.be/nl/blog/toen-een-foto-nog-geen-foto-heette" ["image"]=> string(23) "images/logo-schrijf.png" ["description"]=> string(0) "" ["site_name"]=> string(10) "Schrijf.be" ["locale"]=> string(5) "nl-BE" }
array(6) { ["title"]=> string(0) "" ["type"]=> string(7) "website" ["url"]=> string(61) "https://schrijf.be/nl/blog/toen-een-foto-nog-geen-foto-heette" ["image"]=> string(23) "images/logo-schrijf.png" ["description"]=> string(0) "" ["site_name"]=> string(10) "Schrijf.be" }
Toen een foto nog geen foto heette
Ik heb een zwak voor geschiedenis. Weten hoe de mensen vroeger leefden: dat interesseert mij. Gelukkig kan ik voor de verhalen nog terecht bij mijn grootouders. Maar echt veel tástbare attributen? Die hebben ze niet meer.
En toen was er licht
Dus trok ik naar het Huis van Alijn. Een museum dat 'de cultuur van alledag' uit vervlogen tijden weer in onze herinnering brengt. Wat je er ziet?
Een mengelmoes van attributen: oude doopkleedjes, radio's, speelgoedautootjes, rouwgewaden, bruidsboeketten ... Natuurlijk hebben ze niet álles.
Soms moet je ook tevreden zijn met een lichtteekening. Een tekening gemaakt met licht dus. Ook dat heb ik alweer bijgeleerd. Dat ze in 1924 nog niet spraken van een 'foto'.