string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(48) "https://schrijf.be/nl/blog/taalslag-bij-waterloo"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(48) "https://schrijf.be/nl/blog/taalslag-bij-waterloo"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Taalslag bij Waterloo
Boeiende taalschermutseling, laatst met een Franstalige oom. We hadden het over vertaalflaters. Over hoe een Engelse vertaler het bestond om de Franse uitdrukking rencontrer son Waterloo te vertalen met meet his Waterloo. Hij maakte zich vrolijk over de slag in het water van de vertaler.
The winner takes it all?
Want in Waterloo, daar kregen de Fransen in 1815 toch lik op stuk van de Engelsen? Daar beet Napoleon toch in het zand voor Wellington? Dus een Engelsman die zijn Waterloo vindt? Die kraait victorie en plaatst een vreugdedansje, toch?
Finally facing my Waterloo
Niet dus. Toch niet in de taal van vandaag. Want net zoals in het Nederlands kent de uitdrukking alleen maar verliezers. En lijden ook de Engelsen vandaag een beslissende nederlaag, als ze hun Waterloo vinden. Of hoe de taal niet buigt voor de wetten van het slagveld.