string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/spreken-is-zilver"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/spreken-is-zilver"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Spreken is zilver
Oefen ik me al mijn hele leven op het schrijven, blijk ik het spreken intussen behoorlijk verwaarloosd te hebben. Hoe ik daarachter kwam? Via mens(je) én machine, dus er was geen ontkomen aan de conclusie.
Lerares van zes
Het mensje is mijn dochter van zes, die dit schooljaar heeft leren lezen en er al héél bedreven in is. Zelfs zo bedreven dat ze me streng verbetert tijdens het voorlezen 's avonds. Ze vult stipt alle n'en aan die ik weglaat aan het einde van een woord. Ze bevrijdt de t's die ik inslik tussen twee woorden. En als ze zelf leest, hoor je rollende r'en voorbij denderen.
Dictafoondictie
De machine is mijn dictafoon. Die gebruik ik om interviews op te nemen. Ik hoor dus ook mezelf de vragen stellen. Wat een schok! "Ik ga dictielessen nemen en wel onmiddellijk", dacht ik. "Maar nee, dat is helemaal niet nodig", bedacht ik me meteen daarna. "Ik heb toch mijn gratis leeslessen 's avonds!"