Reis om de wereld

Een vliegmaatschappij vernieuwt haar website. Onze opdracht? 'Beschrijf elke stad uit ons aanbod in een zevental lijnen.' Geen bezienswaardigheden, wél een stukje geschiedenis, wat cultuur of een leuke anekdote. Zodat de bezoeker vliegensvlug een impressie krijgt. En nieuwsgierig, zélfs geprikkeld, zijn ticket boekt.

Stad na stad

Tweehonderd steden rolden intussen over mijn computerscherm. Ik vloog naar Zürich-West om mijn zinnen te verzetten in een van de vele discotheken. En luisterde nog diezelfde nacht in Nassau naar goombay, een mengeling van calypso, soca en Engelse folk. Uitrusten van al dat nachtleven deed ik op de parelwitte stranden van Montego Bay, en bezocht ik amper vijf minuten later de ruïnes van de oude Mayastad Kaminaljuyu. Vandaar ging het naar Colombo, de vrouwvriendelijkste stad van de wereld. En ook op gastronomisch vlak bleef ik niet op mijn honger zitten. Want het is héérlijk tafelen in de wereld van vandaag.

Niet van deze wereld

Nu pas besef ik hoe wereldvreemd ik ben. Ik proefde niet alleen van namen die ik nog nooit eerder had gehoord (Monastir, Adelaide, Suva, Taba). Ik zag ook dingen die ik in het échte leven niet voor mogelijk hield. Wist u dat Montréal uit twee steden bestaat, een bovengrondse én een ondergrondse? In dit enorme complex van hallen en tunnels, pal onder het centrum, bevinden zich honderden winkels, banken, faculteiten, hotels, restaurants, bioscopen, musea en kantoren. Er zijn ook zeven metrostations, twee treinstations, een busterminal en een hockey-arena. En elke dag dalen een half miljoen mensen af in die ondergrondse stad. Zo ontwijken ze het verkeer en de strenge winters. Pure sciencefiction!

Een wereld van verhalen

Een les aardrijkskunde, zo kun je het omschrijven. Ik vloog van hot naar haar, en zag alle uithoeken van de wereld. Maar het leukste aan deze opdracht? Dat waren de verhalen die ik op mijn wereldreis te horen kreeg. Zoals die over een ploegbaas die voor zijn dochter een heus dorp bouwt. Altos de Chavón, vrij vertaald hoog boven de rivier Chavón. Het dorp dateert uit 1976, maar is de perfecte remake van een Andalusische woonkern uit de zestiende eeuw. Nu wonen en werken er schilders, beeldhouwers en andere kunstenaars. Steden raken ook verwikkeld in de vreemdste recordpogingen, zoals de honderdzestig koffiehuizen in Boedapest of de meer dan honderd overdekte winkelcentra in Jakarta. Ook al zijn ze weinig of niet toegankelijk voor de inwoners, wegens té duur. Want de tegenstellingen tussen arm en rijk zijn in Jakarta immens groot.

Ook boeiend: de betekenis van de stadsnaam, en hoe die naam in de loop der jaren verandert. Maar dat is voer voor een andere blog ...