string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/plastieken-mama"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/plastieken-mama"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Plastieken mama
“Thomas heeft een plastieken mama”, vertelde mijn elfjarige dochter gisteren aan tafel. Haar puberende zus van dertien vindt alle mannen sowieso ‘vettig’. Dus droom ik onbekommerd over een papa met een elegante opblaaspop. Of eentje met Amerikaanse superborsten ...
Maar nee, ‘plastieken mama’ blijkt op school de gangbare term voor een stiefmoeder. “Ja, paps, de ene week woont Thomas bij zijn echte mama, de andere bij de plastieken.”
“Ja maar”, werp ik op, “dat kun je zo niet zeggen, schat. Onze Marcel stelt dat ‘plastieken’ fout is. Het moet zijn ‘van plastic’. ‘Plastiek’ is een beeldhouwwerk", zegt hij.
“Gij wel”, repliceert dochterlief. “Thomas een mama van plastic? Dan lachen ze mij uit!”