string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(43) "https://schrijf.be/nl/blog/pastinaakwoorden"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(43) "https://schrijf.be/nl/blog/pastinaakwoorden"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Pastinaakwoorden
Ik houd van oude woorden. Dat komt misschien door mijn leeftijd. Of door een misplaatste nostalgie naar de paradijsvogeltijd waarin mijn oma en opa leefden. Ik wil ook altijd weten waar woorden vandaan komen. Omdat stambomen belangrijker worden met de jaren?
Woordenwieg
Mijn liefde voor oude woorden en etymologie heeft ook een andere reden. Ik ben gewoon nieuwsgierig. Benieuwd naar de wieg van alle woorden en de weg die ze aflegden voor ze in de standaardtaal terechtkwamen. Of juist - na jaren trouwe dienst - eruit vlogen.
Snoodaards, spotboeven en ander gespuis
Kwansuis is zo een woord. Prachtig toch? Blijkbaar betekent het: quasi, schijnbaar. Of ook nog: zogenaamd, gespeeld. Zwelgen, snoodaard, lameren of zich vermeien zijn ook heerlijk ouderwets, en klinken daardoor juist zo verfrissend nieuw. Of guit. Volgens het Nederduitsch Taalkundig Woordenboek is dat een spotboef of een deugniet.
Oertaal smaakt lekkerder
Vergeten woorden. Ze zijn als oergroenten, de pastinaken van het woordenboek. Ik heb zelf nog nooit pastinaak gegeten. Ik heb er ook niet veel trek in. Maar deze woorden wil ik wél graag opnieuw in de mond nemen.