(Ont)boezemingen

We krijgen een opdracht van een Belgische lingeriefabrikant. Dus mag ik over decolletés schrijven. En dat vind ik het einde. Want ik ben een fervent draagster van decolletés. En ik kijk er ook graag naar, al ben ik geen man.

Perzikprachtige bustes

Niets mooier dan een mooi decolleté. Onze  fruitige glooiingen zijn altijd om van te snoepen, niet? Prachtig als ze al dente, vers geplukt en lentegroen zijn. Maar ook rijp en sappig zijn ze een heerlijk eerbetoon aan de vrouwelijkheid. Eigenlijk kan het decolleté altijd, vind ik. Toch tot je eruit ziet als de appel in de supermarkt die iedereen wijselijk laat liggen. Dan bedek je jezelf beter. Of misschien ook niet.

Decolletés in dichtvorm

Nu kun je niet schrijven over de vrouwelijke rondingen zonder een tikje lyrisch te klinken. Zo is K.'s pittige uitsnijding als een Noord-Frans landschap: daar glooit het ook zo lekker. A. heeft een schijnbaar ongenaakbaar, albasten decolleté. En dan fluistert een ondeugend kantje het tegendeel. I. houdt het sportief: haar buste wacht zelfverzekerd op de officiële kijkdagen. En uiteindelijk heb je N. Zij trakteert de mensheid op een decolleté als een warme zomerdag op het land: vol, rond en giechelend in het hooi.

Verwenning in microvezel

En onze klant verwent al die boezems: met een prikkelende push-up, een bloemige tulpsnitbalconnet, of een hartvormbeha die de polsslag doet versnellen. Het verbaast me hoeveel technologie en denkwerk er achter die poëtische namen schuilgaat. Alles in het teken van het perfecte decolleté. Ik kan de lingeriefabrikant er alleen maar voor danken en doe dat ook: telkens als mijn zusterzielen en ik weer stralend naar buiten komen.