string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(45) "https://schrijf.be/nl/blog/honden-aan-de-lijn"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(45) "https://schrijf.be/nl/blog/honden-aan-de-lijn"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Honden aan de lijn
Tijdje geleden gelogeerd in het Nederlandse Sluis. Mooi vestingstadje, waar het zalig wandelen is op de walletjes - ik bedoel de échte, van aarde, rond de stad.
Gelukkig hadden we onze kinderen niet bij ons, want wat hadden we moeten doen bij dit bord? Hen aan de lijn leggen, Fifi noemen en leren apporteren? Geen idee, want het verkeersbord betekent alleen maar 'voetpad'. Door deze botsing tussen beeld en woord raakt deze tekstschrijver dan helemaal van zijn melk (wat Vlaams is voor de kluts kwijt zijn).
Bovendien lijkt de man wel een kinderlokker. Of neemt hij zijn kind eerder mee uit wandelen op een onzichtbaar stoeltje, dan dat het zelfstandig schijnt te lopen. Maar ook dát wordt niet bevestigd door het tekstbordje ...