string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/history-repeating"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/history-repeating"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
History repeating
Vorige vrijdag ondernam ik met Wim een ambitieuze sessie tooghangen. (Jaja, gewérkt dat er hier wordt, u hebt er geen idee van.) Halfweg de avond was het gespreksthema plots de opstelletjes die we vroeger voor school schreven. Ik had er ergens nog een paar liggen, herinnerde ik me. "Meebrengen", beval Wim.
Geslaagd
Na een stevige zoektocht stootte ik op een beduimeld bundeltje papier. Van het schooljaar '94-'95. Met de gekste opstelletjes: over hoe ik een astronaut was, en op het punt stond om op ruimtemissie te vertrekken. Over uilskuikens in een kerktoren. Over een hond die zijn baasje redde door een agent in het been te bijten. Aan fantasie geen gebrek. Maar plots stootte Wim op een fout die ik ... nog altijd maak. Met de regelmaat van de klok.
Gebuisd
Ik vergeet haast altijd getallen in een tekst voluit te schrijven. En daar stond het, blauw op wit: "Een raket zou binnen 3 uur vertrekken naar het dichtstbijzijnde zwarte gat." Met een streng rood uitroepteken van de leerkracht Nederlands ernaast, en de 3 heftig onderstreept. Een paar regels verder deed ik het weer: "Ik schreeuwde tegen 2 vogels die me vreemd aankeken." Onderaan op het blad stonden de zinnetjes in het groen opnieuw geschreven. Een beetje bibberig, en dit keer wél met de getallen voluit.
Hardleers
Maar ik heb duidelijk nooit uit mijn fouten geleerd. Nog altijd beloof ik lezers 10 goede redenen om een product te kopen. Of beweer ik dat een machine 3 keer zo snel werkt als die van de concurrentie. Gelukkig kruipen Wim en Marcel dan in de rode pen. En voel ik me weer eventjes ... 12. ;-)