string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/herdenken-wij-deze-piste"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/herdenken-wij-deze-piste"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Herdenken wij deze piste
Wanneer is iets een leenvertaling en dus fout? En vanaf welk moment gaat die vertaalde uitdrukking tot het Nederlands behoren? Twee vragen waarop ik geen antwoord weet. Toch erger ik me vaak aan rechtstreekse vertalingen uit het Frans, die in het Nederlands (nog) niets betekenen. Of erger: iets heel anders betekenen.
Germanisme
Maar is dat terecht? Er zijn massa's voorbeelden van woorden en uitdrukkingen die vroeger fout waren, maar nu volstrekt geaccepteerd. Wij mochten van onze leraar Nederlands geen 'meerdere' of 'tachtiger jaren' gebruiken, want dat waren germanismen. Wie maalt daar nu nog om?
Anglicisme
Nog langer geleden was 'wereldwijd' fout, want een rechtstreekse vertaling van het Engelse worldwide. Tegenwoordig is die rol weggelegd voor 'globaal' in de betekenis van ... uhm, wereldwijd. Maar wedden dat onze kinderen later zonder verpinken een 'globale reis' maken?
Gallicisme
Dus: wat is goed, wat is fout en wat is bijna goed? Ik weet het niet. Soms verschuift de drempel van de aanvaarding heel snel, bijvoorbeeld omdat kranten kosten besparen op hun eindredactie. En in dit tweetalige land zitten dan vooral uit het Frans ontleende woorden in de kopgroep.
Hieronder een paar van mijn 'favoriete' tenenkrullers:
- Dit is een onuitgegeven prestatie.
Hier heeft 'onuitgegeven' de betekenis van het Franse inédit, namelijk 'uniek'. Je kunt geen prestaties uitgeven, alleen boeken of tijdschriften. - Deze visie schrijft zich in in een orale traditie.
De boosdoener s'inscrire betekent 'aansluiten op', 'passen in'. Wij schrijven ons in voor een evenement, in een school of als lid van een vereniging. - Wij herdenken deze piste.
In het Nederlands herdenken we een overledene of een historisch feit. Hier gaat het om 'opnieuw overwegen', dus 'onderzoeken' of 'evalueren'. Ook aan 'piste' in de betekenis van 'denkspoor' kan ik maar moeilijk wennen. Een piste is iets waar je paarden of racewagens op loslaat, geen gedachten. Laat staan hergedachten!