string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/goh-zon-schattige-pyjama"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/goh-zon-schattige-pyjama"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Goh, zo'n schattige pyjama!
Ik heb een probleem: ik kan niet liegen. Ja, dat is soms knap vervelend. Krijg je bijvoorbeeld een nieuwbakken baby voorgeschoteld, en lijkt het mormel wel geplukt uit de cast van een horror- dan wel scifi-film? Dan ... ja, dan zijn dat wel eens vervelende momenten. (De zinsnede "Oooh, het heeft een schattig pyjamaatje aan" is in deze een vaak beproefde vluchtweg.)
Exit vriendschap
Onlangs zat ik er weer mee. Een vriend van me - samen presenteren we de leukste kwis van het jaar - had een boek geschreven. Nog voor ik dat meesterwerk had opengeslagen, was ik al poepzenuwachtig. Wat als ik er niets aan vond? Dat leek me dodelijk voor de vriendschap. Ik probeerde even de weg der lafheid ("Nee, ben er nog niet aan begonnen, worstel door een Arnon Grunberg, gaat moeizaam."). Maar uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid. En begon ik aan 'Exit'.
De essentie van een puber
Ik schreef het hier al eerder: ik heb een zwak voor briljante openingszinnen. En o ja, het was prijs! De eerste zin van 'Exit', dat het verhaal vertelt van vier zestienjarige vrienden, spettert en vonkt en schiet gewoon heel erg raak. Kunt u zo'n zestienjarige knul nog raker typeren?
"Ik probeerde irritant lang in bed te blijven liggen, nadat papa me gewekt had."
Heerlijk! Love it!
En neen, dat is niet mijn babypyjama-smoes-variant voor een boek. Want 'Exit' is gewoon meeslepend goed leesvoer. Oef.