Goeiemoggel

De verschillen tussen Nederlanders en Belgen, ik kan er als Nederbelg – een term van de Nederlandse journalist Derk-Jan Eppink – uren over doorbomen.

Neem nu de verschillende beleving van tijd. Voor een Belg – want dit geldt ook voor de Franstaligen – bestaat een dag uit morgen, middag en namiddag. Voor een Nederlander daarentegen is de dag opgedeeld in ochtend, middag en avond. 

Van aperitief tot digestief

Die dagdelen lopen natuurlijk niet synchroon. Dat heeft dan weer veel te maken met de eetcultuur. De doorsnee-Vlaming eet zijn warme maaltijd 's middags, liefst niet veel later dan twaalf uur. Op zon- en feestdagen voorafgegaan door een aperitiefje. Dat luidt meteen het begin van de middag in: vanaf elf uur kun je zonder schaamte aan de porto. En – need I say more? – de middag eindigt bij het digestief.

Bel je een Vlaams bedrijf tussen tien en elf? De kans is groot dat je al een vriendelijke 'goeiemiddag' krijgt. Het geeft me altijd een goed gevoel. Zo van: hé hé, de ochtend zit er bijna op.

Van melk tot piepers

Een Nederlander eet 's middags boterhammen met melk. Zijn vaste tijdstip voor de piepers is zes uur 's avonds. De grens tussen morgen en middag is heel rekbaar. Bij een Nederlandse vestiging kun je tot één of twee uur 's middags (eh, in de namiddag dus) nog gerust 'goeiemorgen' te horen krijgen. Of tegenwoordig 'goeiemoggel'.

Een Vlaming raakt daarvan van zijn melk.