Dt-fouten: so what!?

Een dt-fout in je tekst? Daar ligt geen mens van wakker, als we Frank Jansen in Onze Taal mogen geloven. “Vroeger werden fouten tegen de werkwoordsvormen als reden gezien om een tekst minder te waarderen, maar dat lijkt dus niet meer zo te zijn”, weet Jansen.

Wiedewiedewiet, ik zie je niet

Jansen is communicatiekundige aan de Universiteit Utrecht. En volgens hem is het aantal mensen dat het niet zo nauw neemt met de correcte spelling van werkwoordsvormen de voorbije dertig jaar fors toegenomen. Zelfs de groep gemiddeld tot hoger opgeleiden hecht volgens Jansen weinig waarde aan werkwoordfouten. Sterker nog: dt-fouten blijven gewoon onopgemerkt, ook bij het voorlezen van een tekst.

Opdringerige fouten

Nochtans zijn de regels voor d en dt vrij eenvoudig. Hoe komt het toch dat we zo snel in de fout gaan? “Daar kunnen we eigenlijk niets aan doen”, sust Lien Van Abbenyen in haar masterscriptie – ze studeerde af in de richting Letteren en Wijsbegeerte aan de Universiteit Antwerpen. Wat blijkt er uit haar onderzoek? De werkwoordsvorm die het meeste voorkomt in de Nederlandse taal zal zich tijdens het schrijven opdringen. Fout of niet fout …

Dominante fouten

Van Abbenyen: “Nemen we de vervoeging van worden: de vorm hij wordt komt vijfenzestig maal vaker voor dan ik word. Omdat de vorm op dt frequenter opduikt, zal die bij het foutieve ik wordt niet gemakkelijk worden opgemerkt. Hij word daarentegen zal snel opvallen, het leesproces verstoren en gemakkelijk gecorrigeerd worden.” Taalkundigen noemen dit fenomeen homofoondominantie. Homofone woorden hebben dezelfde uitspraak, maar een verschillende spelling. “Je kunt dus stellen dat we het slachtoffer zijn van onze eigen hersenen”, besluit Van Abbenyen.

Maakt u liever géén dt-fouten? Neem dan het zekere voor het onzekere:
laat de eindredacteur van Schrijf.be uw tekst nalezen.