string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(33) "https://schrijf.be/nl/blog/dempig"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(33) "https://schrijf.be/nl/blog/dempig"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Dempig
Ach, mijn collega's bij de klant voor wie ik nu een tijdje werk. Schatten zijn het. Ze struikelen vrolijk over hun tong, en leveren mij zo blogmateriaal. Zo wilde een collega ergens voorzichtig achter vissen, en er een ballonnetje voor oplaten. Dus zei hij dat hij ... een visje ging oplaten. Een andere collega lanceerde dan weer: "Nou, die trapte door de mand".
Sneeuw op het werk
Maar de mooiste vondst? Die hoorde ik toen ik op een morgen - nog half in dromenland - op kantoor arriveerde. Ik legde aan mijn collega uit dat ik maar niet wakker raakte, dat de wereld niet echt tot me doordrong. Hij antwoordde: "Ha, je bent dempig." Verbaasd, en niet zeker of ik nu beledigd of gevleid moest zijn, keek ik hem aan. "Ken je dat gevoel als het net gesneeuwd heeft? Alles ligt onder een wit tapijt, en elk geluid wordt gedempt. De wereld is er, maar toch niet helemaal. Zo voel jij je nu. Dempig."
Inderdaad. Op een prachtige zomerdag zat er sneeuw in mijn hoofd. Dempig mag wat mij betreft zo in het woordenboek!