string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(47) "https://schrijf.be/nl/blog/bijleren-met-di-rupo"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(47) "https://schrijf.be/nl/blog/bijleren-met-di-rupo"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Bijleren met Di Rupo
Ik grasduin in de formateursnota van Elio Di Rupo. Niet echt lectuur waarvan ik het zomers warm krijg. Bladzijden vol vaagtaal, ambtenarees en vooral veel passieve zinnen. Alleen een masochist beleeft plezier aan de lectuur van dit Nederlands.
Griezelen
En toch ... de zelfkwelling loont. In een stukje over de bijkomende financiering van Brussel blijft mijn blik hangen bij een vet gedrukt woord: dodehand. Een koude rilling loopt over mijn rug. Daarna krijgt mijn nieuwsgierigheid de bovenhand.
Mainmorte
Dodehand vind ik niet in Van Dale of de Woordenlijst, maar het begrip dode hand bestaat wel. Het is een bijzonder krediet dat de gederfde inkomsten van gemeenten moet compenseren, omdat ze op sommige eigendommen geen opcentiemen kunnen heffen. Het gaat vooral om goederen van instellingen zoals kerkgemeenschappen of caritatieve verenigingen, en die 'vererven' niet. Ze worden dus doorgegeven met de doode hand. In het Frans heet het een mainmorte. Dat verklaart meteen waarom de vertaler van dienst 'dode hand' aan elkaar heeft geschreven.
Blij
Kijk, zo heb ik toch wat bijgeleerd! Een minuut lang ben ik gelukkig met die dode hand van Di Rupo. "Blij met een dooie mus", zou mijn vader brommen, want de nota zelf is intussen ... zo dood als een pier.