string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/bedankt-nederland"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(33) "Bent u een kind van de jaren '80?"
["type"]=>
string(7) "article"
["url"]=>
string(44) "https://schrijf.be/nl/blog/bedankt-nederland"
["image"]=>
string(54) "https://schrijf.be/images/Typisch-Hollands_-_kopie.jpg"
["description"]=>
string(118) "Iedereen keek naar 'den Olland', want daar waren de tv-programma's flitsend en spannend. Welke show is u bijgebleven? "
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Typisch Hollands
Vlamingen en Nederlanders, er is veel dat ons scheidt. Alleszins genoeg om een verhollandsing of vervlaamsing van uw teksten te verantwoorden. Maar er is ook veel dat ons verbindt. Dat weet iedere Vlaming die er bewust bij was tijdens de prachtige jaren tachtig.
Ze bestaan: Vlamingen die juichen als Oranje het WK níét haalt. Of opzichtig met de ogen rollen als een stel uitgelaten Nederlanders zich op een Antwerps terrasje vleit. Die 'onderhuidse Ollandernijd' heeft misschien te maken met een historisch minderwaardigheidscomplex. Naar het schijnt vergelijkbaar met de wrevel die Nederlanders op hun beurt koesteren tegenover Duitsers.
Ik voel me altijd wat ongemakkelijk bij zo’n rondje Nederlander-bashing. En niet alleen uit principe. Ik hou écht van Nederlanders. Of kom, ik ben ze alleszins erg dankbaar. Want hadden ze niet bestaan? Dan had ik heel mijn kinderjaren naar een testbeeld moeten staren.
Grensverleggende Hollanders
Ooit hadden Vlamingen de keuze tussen zes tv-zenders: twee Franstalige, twee Vlaamse en twee Nederlandse. De eerste twee waren onverstaanbaar, op de volgende twee was er vaak niets te zien. Dus stemden we massaal af op 'Holland'. Zeker de kinderen en jongeren onder ons, voor wie er een wereld openging.
Want wat waren ze góéd, die Nederlandse programma’s. Dankzij het Jeugdjournaal begrepen we wat er in de wereld gaande was. Op Toppop en Countdown zagen we internationale sterren live optreden en acteren in de allereerste videoclips. Grensverleggende kinderprogramma’s zoals Theo en Thea choqueerden ouders en beleidsmakers – altijd mooi meegenomen. Al konden we als kijkbuiskind ook onze Bijbelkennis opfrissen, dankzij de wonderlijke veelzijdigheid van het Nederlandse televisielandschap. We ontdekten er zelfs reclame!
Het kan absoluut geen kwaad om nu en dan over het muurtje te kijken.
Hollandse reclame? Gaaf!
Heeft dat vroege dompelbad in de Nederlandse cultuur ook taalkundige sporen nagelaten? Op zijn minst een paar catchphrases in het collectieve geheugen van de 40+’ers onder ons:
- Een kloddertje roze hierrrr ... een kloddertje roze daarrrrrr!
- Maak eens een kuiltje, Koos.
- Als er gevaar dreigt, moet je nooit in paniek raken en zeker niet gaan peeuwen.
Maar daar blijft het bij. Ik zal zelden iets leuks omschrijven als mieters, gaaf of dolletjes. Patat is voor mij nog altijd geen friet. En ik spreek zeven nooit uit als zeuven.
Het kan dus absoluut geen kwaad om zo nu en dan eens over het muurtje te kijken. Er wordt namelijk nog altijd uitstekende televisie gemaakt in Nederland. Zoals Zomergasten. Altijd weer een gezellig moment, toch?
Vertel eens, koestert u ook warme herinneringen aan de hoogdagen van de Nederlandse televisie in Vlaanderen?