Het was hartverscheurend, mijn schoolkeuze. Ik wou schrijver worden, én componist. “Je moet kiezen”, hoor ik mijn moeder nog zeggen. Ik koos muziek. Ik leerde noten schrijven op, onder en tussen de lijntjes. Ik zong in het koor de prachtigste liedteksten van Schubert en Mozart. Ik luisterde naar de symfonische gedichten van Liszt. Ik ontdekte dat de Picardische terts een happy end breit aan het hele verhaal, met een modulatie van kleine naar grote toonaard. Ik besprak voor mijn eindwerk muziekgeschiedenis Verdi's opera Othello. Neen, niet de muziek, wel de verschillende versies van het libretto, van Shakespeare tot Verdi. Kortom, ik studeerde af als muziekpedagoge ... met een merkwaardige voorliefde voor literatuur.
Picardische terts
Twee jaar gaf ik muziekles aan klein en groot. Dan maakte ik een einde aan mijn dubieuze driehoeksverhouding, en koos ik resoluut voor schrijven. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Nu schrijf ik harmonieuze teksten, en originele variaties op hetzelfde thema. Ik componeer crescendo's en decrescendo's op het ritme van de lezer. Ik speel zonder valse noten van ouverture tot PS. Ik zet komma's als orgelpunten en uitroeptekens in dubbele sforzando. En ik eindig elke dag met een vrolijke Picardische terts.
Miekes favorieten
- Levensmotto: verandering is het enige wat blijft
- Boek: Pieter Bruegel, zoo heb ik u uit uwe werken geroken, van Felix Timmermans (voor de titel, en ook omdat ik een tweede druk heb, ondertekend door Timmermans)
- Film: Va, vis et deviens
- Stad: Gent, natuurlijk
- Droomreis: te voet door de bergen
- Chanson: Avec le temps, een schrijnende uitvoering van een stokoude Leo Ferré
- Deel van de dag: vroege ochtend
- Kunstenaar: Bach
- Huisdier: honden