string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/rare-jongens-die-fransen"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(51) "https://schrijf.be/nl/blog/rare-jongens-die-fransen"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Rare jongens, die Fransen
"Typisch voor Fransen: altijd maar zagen."
Anno 2012 heeft het Engels de hele wereld veroverd. Héél de wereld? Nee, één land blijft moedig weerstand bieden tegen de Engelse taal.
"Fransen krijgen een eigen woord voor hashtag", las ik in de krant. De 'Algemene Commissie van Terminologie en Neologismen' heeft beslist dat Franse ambtenaren alleen nog over een 'mot-dièse' mogen spreken.
Typisch voor Fransen. Elke invasie van een buitenlandse taal (lees: het Engels) counteren met een Frans neologisme.
Sinds 'tweetheugenis'
Het lijkt absurd. Een woord verzinnen voor iets waarvoor al láng een woord bestaat. Dat gebruikt toch niemand? Op Twitter wordt sinds 'tweetheugenis' croisillon gebruikt. Maar oké, strikt gezien betekent croisillon spoorwegteken. Dat is niet écht hetzelfde als 'spoorwegteken + woord', waarvoor het kortere hashtag uiteindelijk staat.
Maar eigenlijk is de woordkeuze een beetje verkeerd. Een 'dièse' is wat wij een kruis noemen op een partituur: ♯. Niet helemaal hetzelfde als een spoorwegteken (#), dus. Mot-croisillon was (juister en) toch ook leuk geweest?
Latin lovers
Het artikel herinnert me aan een poging van het Vaticaan om het Latijn te moderniseren. Voor elk concept dat nog niet bestond in de tijd van Julius Caesar bedachten ze een nieuw woord . Zo typten de latin lovers plots op een instrumentum computatorium (computer), deden ze hun behoefte in een cella intima (wc), speelden ze pediludium (voetbal) en wasten ze hun haar met capitilavium (shampoo). Jammer genoeg zijn deze woorden nooit in gebruik geraakt.
(c) Matthias Giesen
Fransen sturen courriels, geen e-mails
Maar die rare Fransen slaagden er wél al meerdere keren in om een opgelegd neologisme ingeburgerd te krijgen. Denk maar aan courriel (courrier électronique), in plaats van e-mail. Fransen hebben geen computer, maar een ordinateur, waarop je logiciel (en géén software) installeert.
Het taalpurisme gaat verder dan de informaticawereld. In de bergen fietsen ze op een vélo tout terrain (nooit op een mountainbike), ze halen een date butoir (geen deadline), en als ze overwerkt zijn, hebben ze een syndrome d'épuisement professionel of zijn ze carbonisé (niemand heeft in Frankrijk een burn-out).
En zo gaat de lijst nog even door. Weten jullie er nog?
Afrikaans als lichtend voorbeeld
Misschien hebben de Fransen wel gelijk. Als het hen zo goed lukt, zijn wij misschien de rare jongens (en meisjes). Waarom hebben wij geen commissie en nemen wij alle Engelse woorden klakkeloos over? Zouden we niet beter een voorbeeld nemen aan het Afrikaans?
Daar rijdt geen metro, maar een moltrein, feestvierders eten er sponskoek in plaats van cake en kindjes springen er op een wipmat, geen trampoline. Is dat geen mooiere wereld?
PS Ruth Joos van Radio 1 ging op zoek naar een Nederlandse term voor hashtag. Welke verkies jij: tweetiket, uitlegkruisje, hekmerk of kletshek?