Paprikakken

Een weelderige krullenbol, massa's lachrimpels en een warm karakter. Hier is Olivier, een Belg van in de veertig. En ongelooflijk gedreven om Nederlands te leren ... voor de allereerste keer in zijn leven. Het Frans van deze professionele muzikant klinkt even lyrisch als zijn werk. Maar zijn Nederlands was tot een paar maanden geleden ... rien du tout.

Dus daar gaat hij sinds kort. Met privéles overdag, zelfstudie 's avonds en oefening in de praktijk. Extravert als hij is, grijpt hij elke kans om Nederlands te spreken. Tot grote vertedering van velen.

Korsten?

Want je kunt het hem toch écht niet kwalijk nemen. Als hij vol enthousiasme zegt dat hij zwanger is, wanneer mensen naar zijn beroep vragen. Of als hij in de winkel onschuldig vraagt waar de paprikakken liggen. "Eén paprika, twee paprikakken, was het zo niet?" vraagt hij dan verbaasd aan de gechoqueerde winkeljuffrouw.

Mijn favoriet? Toen we aan tafel zaten - te smikkelen aan onze boterhammen, en hij vol overgave met een hap de korsten van zijn boterham attaqueerde en uitriep: "Ik hou van borsten!"