Kindergezwets & kleuterwaals

Drie jaar wordt ze, eind deze maand, mijn dochter. Een spraakwaterval op Duracell-batterijen. Na 10 maanden trakteerde ze ons al op enthousiaste ‘mama’s’ en ‘papa’s’. Sindsdien staat haar mondje niet meer stil. Tetteren is haar favoriete bezigheid. Boeiend om te zien welke sprongen haar taalontwikkeling maakt.

Ik zeg het zus, en zo

Zonder ook maar één marketingtraining kent ze als geen ander de kracht van de herhaling. Ze maakt kwistig gebruik van synoniemen en antoniemen om alles twee keer te zeggen. Alsof ze niet gelooft dat we haar boodschap de eerste keer correct begrijpen. Vindt ze niet meteen een toepasselijk nieuw woord? Dan gooit ze haar hele zinsbouw om. Het resultaat? Ingebedde bijzinnen, tongbrekende tangconstructies en zelfgemaakte vervoegingen. Vrij indrukwekkend voor een kleuter, ook al is het niet altijd correct Nederlands.

Vervoegen voor beginners

Vervoegingen pikt zo'n kind trouwens even gemakkelijk op als verkoudheden. Of beter, de vervoegregels passen ze onbewust zelf toe. De uitzonderingen, die moeten wij hen aanleren. Al gelooft ze me niet altijd als ik haar corrigeer. “Maar mama toch, het is toch niet gebracht maar gebrengd”, lacht ze mijn verbetering hoofdschuddend weg. En je ziet haar denken: wat probeert die moeder van mij me nu weer wijs te maken!

K3-kindertaal

Er is geen ontkomen aan. Ook de K3-taal doet zijn blijde - nu ja - intrede. Mijn West-Vlaamse driejarige zingt sinds kort luidkeels over een ‘keileuk verhaal’, met bijbehorende danspasjes en Antwerpse tongval. Ik ben al benieuwd naar de volgende taalfase. Wat wordt het? Speelplaatsjargon misschien? Maar wat hoor ik? “Mama, het is aan jou gebeurd.” Ja, dat is haar versie van: “Jij bent aan de beurt.” En het signaal dat ik mij moet verstoppen. Doe ik, maar daarna is het tijd voor nog een taallesje!