string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(35) "https://schrijf.be/nl/blog/gangbaar"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(35) "https://schrijf.be/nl/blog/gangbaar"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Gangbaar
Daar gaat hij ... Mijn zoontje van zeventien maanden. Hij is niet meer te stoppen. Sinds deze week toch. Zo’n drie maanden gijzelde hij ons – of liever onze wijsvingers – om van punt a naar punt b te waggelen. Nu doet hij het helemaal alleen. Op zo’n oefensessie een paar weken geleden kwam ik een oude buurvrouw tegen – mét keffertje.
Het gesprek
U bent wel wat West-Vlaams 'met haar op' gewoon. Dankzij Het Goddelijke Monster – de fictiereeks. Dus waag ik mij aan een korte reconstructie van ons gesprek:
Zij: “Mo madamtje, da kiend is gangboar wè.”
Ik: “Gangboar?”
Zij: “Jaja, je go moetn uplettn, of j’is weg.”
Goed gekozen?
Ik bespaar jullie de rest – iets over de haarverzorging van haar pekinees.
Terug naar de taalkundige essentie. Wat ze bedoelde? Hij is klaar om te stappen, natuurlijk. Maar of ‘gangbaar’ daarvoor de gangbare term is?