string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/emoticons-en-copywriten"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(31) "Emoticons: uw vriend of vijand?"
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/emoticons-en-copywriten"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(52) "Professioneel emoticons gebruiken? Pak het goed aan."
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Emoticons: vriend of vijand van de copywriter
Tot voor kort koesterde ik de illusie dat ik jong was. Ik ben 32 jaar. Ik herken een goede Swish Swish op kilometers afstand. En ik weet dat Acid geen zure jongen is. Maar toen kreeg ik mail. *Ping*
"Hoi, Schrijfbe'er.
Ik las net je tekst. Top!
.png)
.png)
.png)
"
Leuk! Een tevreden klant, dacht ik. Tot ik mijn analytische geest op de mail losliet. En de emoticons probeerde te interpreteren. My mistake.
Emoticons = stress
De smiley was duidelijk. De klant vond de tekst grappig. Gelukkig, want zo was-ie ook bedoeld. Maar dan die aap. Die houdt zijn handen voor zijn ogen. Alsof hij zich schaamt. En het mannelijkheidssymbool? Dat riep meteen de wildste ideeën op. Ik móést weten wat die laatste twee emoji's betekenden. Dus klopte ik aan bij mijn goede vriend Google:
"These movements together form a worldly recognized gesture for confusion, misunderstanding, being lost, or helpless."
Rode wangen. Kloppend hart. Whoopsie daisy. Dat klonk helemaal niet positief. Ik schakelde een hulplijn in. En dit keer eentje met stromend bloed. Een vriendin die vlot 'Emoticaans' spreekt. "Oh, maak je geen zorgen. Hij vindt je teksten leuk."
Een zucht van opluchting. Fijn. Maar waarom zegt Google dan dat mijn klant verward is? Of nog erger: zich hulpeloos voelt? Tijd voor een cursus 'Emoji-taal'.
Op emoticononderzoek
Helaas, pindakaas ... nergens een Assimil Nederlands-Emoticaans te bespeuren. En op het wereldwijde web botste ik vooral op kibbelende linguïsten. Blijkbaar is het niet zo eenvoudig om de 'taal' onder de knie te krijgen:
- Emoji is een beeldtaal. Maar – oh ironie – als zender weet je nooit wat de ontvanger te zien krijgt. Want dat hangt af van het device dat die gebruikt.
- Emoji is cultuurgebonden. Met een onschuldige zwaaibeweging laat je een Chinees weten dat je hem nooit meer wilt zien. Stuurt een Japanner jou een drol? Wees dan niet beledigd. Hij wenst je gewoon geluk.
- Emoji evolueert, net zoals andere talen. Maar dan duizendmaal sneller. Zo wordt het voor een niet-native speaker erg moeilijk om bij te blijven.
Torenhoge drempels. Maar daardoor laat ik me niet ontmoedigen. Want emoji's spelen een steeds prominentere rol in de copywritingwereld. Dus ben ik het aan onze klanten verschuldigd om mijn mini-onderzoek verder te zetten. Hoe versterken emoji's commerciële teksten? En horen ze ook thuis in zakelijke lectuur? To be continued ...
Tips? Bedenkingen? Post ze hieronder!