string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(46) "https://schrijf.be/nl/blog/bukken-met-benjamin"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(46) "https://schrijf.be/nl/blog/bukken-met-benjamin"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Bukken met Benjamin
Mooie liedjesteksten: we bezingen ze wel vaker op deze blog. En onlangs besefte ik dat ik een prachtige Nederlandstalige (Mechelse!) klassieker nog niet had geëerd. Het fantastische Mijn vriend Benjamin van Louis Neefs. De tekst verdient een aandachtige luisterbeurt omdat hij zo heerlijk onschuldig en eenvoudig is. Maar ook omdat Neefs - voor zover ik weet - de enige is die ooit mijn heimat Sint-Katelijne-Waver bezongen heeft ... :-) Geniet mee:
Benjamin zei: Ik rijd naar ergens anders
Om er nog wat zon te kloppen
Hier kan je't niet verder schoppen
Dan een baan waar je moe van wordt
Samen reden wij naar Knokke-Zoute
Om er naar de zee te kijken
Maar er waren te veel rijken
En men kwam er al zon te kort
Nooit had ik een beter vriend als Benjamin
Hij houdt van reizen
Reizen zit er bij hem in van jongsafaan
En op die wijze
Kwam ik hem toevallig tegen
Ergens zowat halverwege
En het feit dat ik ook wel eens wat wou zien
Maakte mij tot vriend van Benjamin
Maakte mij tot vriend van Benjamin
Wij dan maar naar Katelijne-Waver
Om tomaten te gaan plukken
Maar men moet zich daarbij bukken
En dat doet ons gewoonlijk pijn
Dus halfweg tussen Gent en Dendermonde
Bleven we gezellig hangen
Want we lieten ons daar vangen
Aan de zon in een liter wijn [...]
Toen zijn wij maar naar Mechelen gereden
Om er zaken te beginnen
Maar we mochten er niet binnen
Want men kent ons daar nog van toen
Dan maar weer terug naar Knokke-Zoute
Om er van de zon te dromen
Maar ze hadden ons zien komen
En men had er geen hulp van doen [...]
Geef toe: ziet u zichzelf nu ook al niet rustig rondbollen in het Vlaamsche Land?