Appelwijsheid

Aan appeltjes geen gebrek bij ons thuis. Appeltjes voor de dorst, geperst tot supergezond appelsap. Appeltjes voor bij het ontbijt of in de taart. En natuurlijk appeltjes voor in mijn ongeëvenaarde appelmoes, met een snuifje kaneel en wat ruwe rietsuiker.

We halen ze uit onze boomgaard. Alleen jammer dat we niet weten welke appel we opeten. Met wat meer kennis zou ik een onderscheid kunnen maken tussen appelen om te bewaren, te stoven en te eten. Dus zocht ik op een zondagmorgen op internet wat meer informatie over de verschillende appelsoorten. Een wereld ging voor mij open. In de supermarkt vind je hooguit een achttal appelsoorten. Met Elstar, Jonagold, Royal Gala, Granny Smith, Fuji, Santana, Golden Delicious en Cox heb je het zowat gehad. Maar er is meer, véél meer.

De appel heeft een lange geschiedenis. De Romeinen hielden van appels, en in de vroegmoderne tijd bestonden er al honderden soorten. Een bescheiden appelhandel kwam op gang. Veel regio’s teelden hun eigen soorten. Dat hoor je nog in oude appelnamen, zoals Groninger Kroon, Brabantse Bellefleur en Vlaamse Schijvel. In de tweede helft van de twintigste eeuw raakte de appelteelt snel geïndustrialiseerd. Veel oude rassen verdwenen, wegens economisch niet interessant.

Die oude appels waren ongetwijfeld veel lekkerder dan onze moderne laagstamappels. Zeker weten. En ook hun namen spreken meer tot de verbeelding. Ik lees ze luidop: de Schone van Nordhausen, de Zigeunerin, het Zomer sijden hemdje, de Zoete Rode Joop, de Peterselie Appel, de Tante Dora ... Wat, Tante Dora? Is er een appel die Tante Dora heet, zoals de spin Tante Dora uit onze familiekronieken, waarover ik het onlangs nog had? Dat moet ik mijn kinderen vertellen!