string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/toppunt-van-mindfulness"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/toppunt-van-mindfulness"
["image"]=>
string(22) "images/mindfulness.jpg"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Toppunt van mindfulness
Soms gaat een boek er niet in. Er zijn van die dagen, zelfs weken. Dan haal ik hoofdstuk twee nog niet. Opgewarmde romans, bestofte reisverhalen, voorgekauwde thrillers … Een indigestie krijg ik ervan. En met nog maar één tintje grijs wordt het al zwart voor mijn ogen. Vanavond niet, schat.
Even een briefje posten!
Gelukkig zijn er andere dagen. En andere boeken. Zoals De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry. Een boek van Rachel Joyce, een prachtige roman over verdriet, hoop en liefde. Het verhaal? Een doordeweekse man verlaat op een doordeweekse ochtend zijn huis om een brief te posten. Hij weet dan nog niet dat hij eigenlijk naar de andere kant van het land zal lopen. Zonder wandelschoenen, kaart of telefoon. Hij weet alleen dat hij moet blijven ... gaan.
Ontsnapt!
Een schot in de roos, dat boek. Gewoonweg fantastisch, van het eerste tot en met het laatste woord. Het doet me denken aan mijn jonge ik, amper zeven jaar oud. “Breng deze schriften eens naar de klas van meester Bart”, zei de juffrouw. En met het stapeltje tussen mijn armen geklemd, liep ik voorbij de klas van meester Bart, langs de marmeren trap naar beneden, voorbij het kantoor van de directrice, over de godverlaten speelplaats, langs de fietsstallingen, door het poortje, het drukke kruispunt over, regelrecht naar … huis.
Ouder en wijzer
Ik vergeet het gevoel van vrijheid nooit. Ook al was dat van korte duur. Het toppunt van mindfulness was het. Leven in het nu. Zonder angst voor later. Voor de uitbranders en de strafregels. Nu nog kan dezelfde lust om te ontsnappen mij overvallen. Meer dan veertig jaar later. Maar ik hou het wijselijk bij de zoveelste ontsnappingspoging in een boek. Een goed boek.
Kan ik je niet overtuigen om De onwaarschijnlijke reis te lezen? Surf dan zeker naar Rachel Joyce's website. Het introductiefilmpje is onweerstaanbaar!