Terzijde

Mijn vrouw heeft net een dampende kom puree met worteltjes op tafel gezet, als ze me out of the blue vraagt: "Hoe schrijf je anderzijds eigenlijk?" Ik ben niet goed in multitasken. Daarom leg ik veiligheidshalve eerst mes en vork neer. "Ander kun je schrijven", antwoord ik plagend schools, "daar voeg je gewoon zijds aan toe." Voor de zekerheid spel ik het nog even: z i j d s.

"Zie je wel, dacht ik het niet", roept ze triomfantelijk. "Vandaag vroeg mijn baas me om een brief van hem na te lezen, en daarin stond anderszijds. Dat was dus toch fout!" De worteltjes smaken me heerlijk. Ik kom op dreef. "Volgens Rik Torfs mag je anderzijds alleen gebruiken in combinatie met enerzijds", poneer ik. "Stond er in die brief ook een enerzijds, of enerszijds?" “Goh, geen idee, ik heb er niet zo op gelet, ik denk het niet”, repliceert mijn vrouw.

We eten een paar hapjes. “Heb je er overigens iets van gezegd tegen je baas, van die anderszijds?” vraag ik.
“Nee natuurlijk niet, hij blijft wel mijn baas, hé …”
“Oh, heb je dan helemaal niets veranderd aan die brief?”
“Ja, toch wel, de datum. Er stond: 20 februari 2011. Dat moest uiteraard 2012 zijn.”
Ha, zo ken ik haar weer! Oog voor het detail. Ik ben haar baas al totaal vergeten. Ja, opeens ben ik zelfs heel trots op haar.
Maar dat zeg ik haar niet. Ze is tenslotte …
“Is er nog wat puree, schat?”