Stenophones

De laatste tijd landen er meer en meer minimalistische mails in mijn e-bus: stenografische berichtjes, waaraan ik kop noch staart krijg. Het is een fenomeen dat - naar mijn gevoel - zorgwekkende proporties aanneemt.

Appels en zwarte bessen

Steeds vaker krijgen mijn zorgvuldig opgestelde en doorgemailde vragen een monosyllabisch antwoord. Niet altijd even helder, vind ik dat. Ja, wat? Ja: ik mag uw tekst factureren? Of ja: er zijn nog kosten aan?
Die miniberichten zijn haast altijd gesigneerd met: Sent via BlackBerry offered by Proximus. Alsof het een kwaliteitslabel voor communicatie betreft. Terwijl het - naar mijn gevoel - juist de kwaliteit van de communicatie omlaaghaalt.

Neem pen en papier

Snel communiceren en overal bereikbaar zijn: helemaal toppie! Ik kan me een leven zonder e-correspondentie ook niet meer voorstellen. Maar eigenlijk ben ik zo'n oude-stempelmens, dat stiekem nog van een handgeschreven briefwisseling droomt. Want daarvoor neem je de tijd. Je wikt elk woord, weegt elke zin en krult je letters op het geduldige blad. En elke krul onthult een beetje wie je bent, en hoe je je voelt. Persoonlijk, noemen ze dat.

Volzinnig communiceren

Ik weet het: tijd is geld. En dringend moet snel gaan. Dat klopt. Maar, lieve slimmetelefoongebruikers, houden jullie ook rekening met jullie lezers? Die soms echt meer nodig hebben dan een OK of een Ja om jullie te begrijpen? En phonemailen jullie mij? Denk dan aan dit broze schrijvershart en die tere lezersziel. En verwen mij met een mooie volzin. Dank bij voorbaat.