string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(37) "https://schrijf.be/nl/blog/moedertaal"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(37) "https://schrijf.be/nl/blog/moedertaal"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Moedertaal
Het moet maar eens afgelopen zijn. Niet alleen in de media, zelfs in deze blog passeert af en toe een spottende of meewarige uitspraak over het West-Vlaamse dialect.
Nu is het beter je mond te houden en de indruk te geven een ezel te zijn, dan iets te zeggen en alle twijfel weg te nemen. Dus beperk ik mij tot meewarig hoofdschudden. Ik weet wel beter.
Maar mijn eergevoel als West-Vlaming én historicus houdt het niet langer. Daarom een bericht aan alle spotters en onterechte ondertitelaars: jullie lachen niet met een achtergesteld grammaticaal neefje, wél met jullie bloedeigen moedertaal.
Westfluut
Want jawel, de Nederlandse taal begon als West-Vlaams. Of, genuanceerder: de beroemde eerste Nederlandse zin (“Hebban olla vogala …”) is geschreven door een westfluut. Want, zo wees onderzoek uit, hij gebruikt bijvoorbeeld een ‘h’ waar er geen nodig is, en omgekeerd.
Gerrit Komrij, en heel wat wetenschappers met hem, prezen Hebban… als de officiële start van het Nederlands. Dus Antwerpenaars, Gentenaars, Brabanders en Limburgers: jullie betalen het ... gelach.