string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/liefste-dagboek"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(42) "https://schrijf.be/nl/blog/liefste-dagboek"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Liefste dagboek
Dozen vol dagboeken bevolken mijn zolder. Ontelbare schriftjes met woorden in alle stemmingen. Soms gelukkige, meestal ongelukkige. Wanneer ik dramatisch wanhopig was - gebroken door liefdesverdriet of ontroostbaar door vriendinnenverraad.
Ik schreef om te schrijven, weet ik nu. Want lang niet alles was ook waar: de verbeelding aan de macht. Maar ik hield van de geur van het papier en de verse inkt van mijn woorden. Toen al.
Ik wilde ooit eens al mijn dagboeken herschrijven. En ben er echt aan begonnen. Het moest een roman worden. Mijn vriendinnen kregen valse namen. Marhilde werd Lisa, Hilde Marijke. Dat schreef ik op een lijstje om niet te vergeten. Ik kreeg natuurlijk de hoofdrol.
Dat lijstje zit ook in een doos op zolder. Samen met een schriftje gedichten (een Werkschrift heette dat toen ik negen jaar was). En met een stukje boek: titel, dankwoord en achterflaptekst.
Ik kijk nooit meer in die dozen als ik op zolder kom. Maar ik weet dat ze er zijn. Ik bewaar ze voor als ik beroemd ben ... ;-)