string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/het-ritme-van-tegenbos"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(49) "https://schrijf.be/nl/blog/het-ritme-van-tegenbos"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Het ritme van Tegenbos
Het ritme van een tekst is heel belangrijk. Misschien nog wel meer dan de betekenis of het timbre. Zit het ritme goed, dan wieg je als lezer vanzelf een beetje mee in je hoofd. Zoals wanneer je naar meeslepende muziek luistert.
Staccato
De ritmes van talen verschillen. Ik houd erg van het Nederlandse staccato. Korte zinnen. Desnoods zonder werkwoord. Kernachtig. Zoals in de Nijntjes van Dick Bruna. En de verhalen van Willem Elsschot. Die heldere structuur, bijna doorzichtig, zoals een schilderij van Mondriaan of een stoel van Rietveld.
Paukenslag
Een meester in de korte zin is de journalist Guy Tegenbos van De Standaard. Hij strooit die door zijn teksten als een muzikale coda, als een paukenslag die een gedachtegang afrondt. Het lezen ervan verschaft me bijna fysiek genot. Dat gaat zo van: tralala, tralala, tralala ... en dan komt het: bàng.
Laatste woord
Hieronder een paar voorbeelden (de cursivering is van mij):
- "En over veel sluipende veranderingen – de langzame afkalving van het niveau van de uitkeringen – werd niet gediscussieerd. Die werden verzwegen."
- "Zijn voorganger, Fons Verplaetse, was soms ook erg vriendelijk voor de regering, maar hij hanteerde tenminste die wasabi. Hij zei waarop het stond."
- "Pieters neemt telkens een verre aanloop om zijn verdediging op te bouwen, maar voor hij in tweede versnelling raakt, breekt de volgende concrete vraag van Phara of Vandenbroucke hem af. Verpletterend."
Je ziet: het laatste woord krijgt alle nadruk. En daar is het elke schrijver natuurlijk om te doen - het laatste woord hebben.