string(2) "be"
array(7) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/beetje-gelijk-is-genoeg"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
["locale"]=>
string(5) "nl-BE"
}
array(6) {
["title"]=>
string(0) ""
["type"]=>
string(7) "website"
["url"]=>
string(50) "https://schrijf.be/nl/blog/beetje-gelijk-is-genoeg"
["image"]=>
string(23) "images/logo-schrijf.png"
["description"]=>
string(0) ""
["site_name"]=>
string(10) "Schrijf.be"
}
Beetje gelijk is genoeg
Discussiëren met de baas: fijn - toch als je je gelijk haalt. Of als je allebei (een beetje) gelijk hebt. Want zo proberen Wim en ik, twee keikoppen, het meestal te regelen.
Schop/schup - stoel/steel?
Onze vorige discussie? Die ging over 'op de schupstoel zitten'. Of zo zei ik het toch. Dat oogstte gelach, want zó zei je dat niet, volgens de baas. Hij hoorde wel al van 'op ne schuppesteel zitten'. Maar dat was volgens hem dan weer dialect. Geen alternatief dus, vond ik. U merkt het: keikoppen, dát zijn we.
Straffe verklaring
Ik zocht heil bij Google, van Dale, Onze Taal ... en haalde mijn gelijk. Of toch bijna! De officiële zegswijze luidt: op de schopstoel zitten. Gebaseerd op een middeleeuwse straf. Toen bonden ze een veroordeelde aan handen en voeten, zetten ze hem op een wip en slingerden ze hem omhoog. Gezellige tijden. De naam van dat strafwerktuig? Een schopstoel of ... schupstoel. De huidige betekenis? Geen vaste plaats hebben of elk ogenblik ontslagen kunnen worden.
Wim zijn schuppesteel komt in geen van de officiële verklaringen aan bod. Het duikt wél her en der online op - belangrijke vermelding, omdat ik niet op de schupstoel wil belanden.