Copywriter-bedelaar

Ik verbleef onlangs twee weken in Californië. Een heerlijke tijd. Maar het viel me op dat niemand iets aan de bedelaars in San Francisco gaf. Er waren er nochtans genoeg. Ze hadden de gekste bordjes, die meestal te herleiden vielen tot: Very hungry, I lost everything of Please give me your change. Ik gedroeg me als een local, en gooide niets in hun schrale hoedjes of beduimelde koffiebekers. Om niet te verraden dat ik een toerist was.

We all need help sometimes

Tot ik op een dag voorbij een gebrilde man liep, die snifte toen ik passeerde. Was hij verkouden? Of was hij heel stilletjes aan het huilen? Ik weet het niet. Maar zijn bordje had me meteen beet: We all need help sometimes. Het werkte, want ik bedacht meteen hoe ik me zou voelen, als ik daar hongerig op straat stond. Ik schoot in actie, en diepte een hele hand kleingeld op. Change genoeg, want ik raakte maar niet gewoon aan het onlogische kleingeldsysteem. De bedelaar zijn ogen klaarden op, toen ik ze in zijn petje gooide, en hij heel stilletjes Thank you fluisterde.

En u? Wat zou u op uw bordje schrijven?